Ես մանկատա երեխա եմ: Միշտ երազել եմ ընտանիք ունենալու մասին: Երբ հանդիպեցի Սամվելին,մտածեցի, որ միասին ամուր ընտանիք կունենանք: Բայց, ես սխալվեցի։ Սկզբում ամեն ինչ իսկապես լավ էր, ես հույս ունեի, որ մի օր մենք կամուսնանանք և կապրենք երջանիկ։ Բայց երբ իմացավ, որ հ ղի եմ, սեղանին փող դրեց ու ասեց, որ ազատվեմ երեխուց, իրան երեխա պետք չի: Մոլորված ու շփոթված նստել էի այգու նստարանին, ոչ ոք չունեի, չգիտեի ուր գնալ:
Մի գնչուհի մոտեցավ ինձ, նայեց ձեռքիս ափին ու ասեց. Դու աղջիկ ես ունենալու, բայց հիշի, աղջիկդ կրկնելուա քո սխալը: Ես իսկապես աղջիկ ունեցա: Երբ աղջիկս ինձ ասաց, որ հանդիպում է մի երիտասարդի հետ, ես շատ ուրախացա նրա համար։ Նա, ինչպես իմ սիրած տղան, հարուստ ընտանիքից է: Ես պատկերացնում էի, թե որքան լավ կապրի իմ աղջիկը նրա հետ ամուսնանալուց հետո: Բայց ես վախենում էի, որ ճակատագիրը կարող է կրկնվել։ Մի օր աղջիկս լա ցակու մած վերադարձավ տուն։ Շատ տ խուր էր: Երբ դուստրս հանգստացավ, պատմեց կատարվածը։ Նա իմացել էր, որ հ ղի է և շտապել էր բարի լուրը հայտնել իր երիտասարդին:
Իսկ վերջինս ասել էր, որ ոչ ինքն է պետք, ոչ երեխան։ Տուն գնալու ճանապարհին դուստրս ավտոբուսի կայարանում հանդիպել էր մի գնչուհու, ով նրան ասել էր նույն խոսքերը, ինչ ինձ. «Դու աղջիկ ես ունենոլւ, բայց հիշի, աղջիկս կկրկնի իր մոր ճակատագիրը»։ Ես հասկացա, թե ում էր նա հան դիպել: Բայց գնչուհին սխալվում էր։ Այն ժամանակ, ես լրիվ մենակ էի ամբողջ աշխարհում։ Իսկ աղջիկս ունի մայր, ով կաջակցի նրան ամեն ինչում և կապահովի, որ դուստրը չկրկնի մոր ճակատագիրը։
