Մոտ մեկ տարի առաջ տատիիս տանի դուրս արեցի էն բանից հետո, երբ տեսա, թե ոնց էր դրամապանակիցս փող գողանում: Բացի դրանից էլ ինքը ամեն բանից ու բոլորից միշտ դժգոհ էր, մի կերպ էր հետս ապրում ու ամեն բանին, ինչ անում էի, անուն էր դնում:
Ես էլ էլ չէի դիմանում, իրան ուղարկեցի իրա տուն, որ ընդեղ գնա ու ապրի իրա համար իրա հարևանների հետ միասին, որովհետև իր համար իրա հարևանները ամենալավն էին, իսկ ընտանիքի անդամենրի մասին ինչ ասես, կխոսար:
Անցել ա մի տարի, հետը կապ չեմ ունեցել ու էս գիշեր իրան երազում ս տեսա: Ասում էր՝ ուզում եմ նորից իրար հետ մի տանը ապրենք ու ներողություն էր խնդրում իրա վատ պահվածքի համար:
Սիրտս ճմլվեց, խիղճս էլ սկսեց տնջել: Հելա ու գնացի իրա տուն ու իրան ընդեղ մենակ նստած գտա, նենց նեղվեցի ու նենց սիրտս ճմլվեց իրան էտ վիճակում տենալուց հետո: Որ ինձ տեսավ, էկավ, գրկեց, փաթաթվեց ու սկսեց համբուրել, հետո էլ ներողություն խնդրեց իրա պահվածքի ու արածների համար:
Չեք պատկերացնի, թե սիրտս ոնց ճմլվեց ու մղկտաց: Իրար հետ հետ ենք էկել մեր տուն ու հիմա նորից միասին ենք ապրում:
