Նա աշխատում էր հողամասում, հանկարծ զգաց, որ հողը կամաց-կամաց հեռանում է իր ոտքերի տակից։ Նա նախ վերցրեց հեռախոսը, բայց քանի որ չէր հիշում շտապօգնության համարը, զանգեց կրտսեր որդուն և ասաց, որ շատ վատ է, խնդրեց շտապ օգնություն կանչել։ Բայց որդին կոպիտ տոնով պատասխանեց. «Ես շատ զբաղված եմ, հարևանին ձեն տուր թող գա»։
Մայրը գնալով ավելի էր վատանում, աչքերի առաջ սևանում էր ու որոշեց զանգել ավագ որդուն: Որդին րոպեներ անց նրա կողքին էր: Անմիջապես շտապօ գնություն կանչեց: Կնոջը անմիջապես ներարկւմներ արեցին և նրա վիճակը թեթևացավ: Նա բռնեց որդու ձեռքն ու ասաց.- Տղե՛ս, պետք է քեզ մի բան ասեմ, կարծում եմ, սրա համար ավելի հարմար պահ չի լինի, երբ ես ամուսնացա քո հոր հետ, դու 2 տարեկան էիր:
Մայրդ մա հա ցել էր մեր հանդիպումից մի տարի առաջ, ես և հայրդ չգիտեինք, թե ինչպես դա քեզ պատմել, մենք հարմար պահ էինք փնտրում: Մայրիկ, ես գիտեմ այս ամենը: Ես տեսել եմ փաստաթղթերը քո պահարանում։ Ես գիտեմ, որ մայրս լավ մարդ էր: Այո, ցավոք, նա չհասցրեց տեսնել իմ առաջին քայլերը և լսել առաջին խոսքը, բայց կրկնակի բախտս բերեց, քանի որ ճակատագիրը ինձ տվեց քեզ:
Ես շնորհակալ եմ քեզ այն ամենի համար, ինչ դու արել ես ինձ համար և անում ես ամեն օր: Դու իմ ամենաթանկ, ամենասիրելի մարդն ես: Ի դեպ, ես ուզում եմ քեզ ծանոթացնել իմ ապագա կնոջ հետ, նա հղ ի է, մենք աղջիկ ենք ունենալու: Իմ դստերը ես կկոչեմ քո անունով:
