Երբ բարկացած ես, շատ բարկացած հոգիտ ցավում է, քեզ դա վաճանել են, անսպասելի հար ված հասցնել, գողացել են ամենաթանկը, դու զգում ես, թե ինչպես է բարկությունը ավերում հոգիտ, ուզում ես վրե ժխնդիր լինել, նույն ցա վը ցա վացնողին վերադարձնել, խոսում ես ինքդ քո հետ,և մտմտում ինչպես մտածածդ կյանքի կոչել : Այդ պահին եթե դու քեզ կողքից նայես, այլևս երբեք չես կարողանա քեզ սիրել և ընդունել :
Իսկ ԱՍՏՎԱԾ նայում է քեզ ու որոշում ինչպես սեր առաքի քո կյանք : Պետք է միշտ հիշես որ ԱՍՏՎԱԾ ԽՌ ՈՎՈՒԹՅԱՆ ԱՍՏՎԱԾ ՉԷ, ԱՅԼ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ : Երբ այդ պահին հիշում ես, ցնցվում ես, ակնթարթորեն հասկանում ես, որ եթե խռո վության ուղին շարունակես, կկորցնես քեզ դեպի լույս, դեպի ԱՍՏՎԱԾ տանող բոլոր ուղիները :
Եվ չես էլ նկատում թե ինչպես ես սկսում աղոթել « ՏԵՐ խաղաղացրու ինձ, դարձրու ինձ խաղարար, օժտիր ինձ զորությամբ որ կարողանամ ներել, մաքրի ինձ հոգուս կուրությունից, ատելությունից և խաղաղացրու ինձ, խնդրում եմ » : Եվ ԱՍՏՎԱԾ լսում է քեզ, ինչպես ամեն անգամ, երբ ձայնը սրտիցտ է հնչում, երբ աղաչանքտ մաքուր է ու զերծ հպարտությունից ու չա րակամությունից : Որպեսզի կարողանանք ԱՍՏԾՈՒՆ գտնել դժվարության մեջ, պիտի երանության ժամանակ էլ զգանք ՆՐԱ ներկայությունը, և միշտ շնորհակալ լինենք ՆՐԱՆ, ամեն ինչի համար, որ տալիս է մեզ : Ամեն
