Երևի ես ու կինս սխալ ձևով ենք դաստիարակվել։ Բայց մենք ոչինչ չենք կարող անել դրա դեմ: Մենք չենք ուզում տեսնել մեր թոռներին և բուռն զգացմունքներ չունենք նրանց հանդեպ։ Երբ մեր աղջիկը երեխայի էր սպասում, մենք ամեն կերպ աջակցում էինք նրան։ Նա առ ողջ ական խն դիր ներ ուներ, և ոչ ոք մեզ երաշխիք չտվեց, որ երեխան ողջ կմնա։ Ուլ տրաձա յնային հետազոտության ժամանակ աղջիկս իմացավ, որ երկվորյակների է սպասում։
Մեր ընտանիքը երջանկությունից ոտքերի տակ հողը չէր զգում։ Մենք անհամբեր սպասում էինք փոքրիկների լույս աշխարհ գալուն։ Ծնվեցին տղաները։ Կինս ամեն ինչում օգնում էր մեր աղջկան:
Երբ երեխաները սկսեցին մեծանալ, նրանք ավելի ու ավելի շատ ժամանակ էին անցկացնում մեզ հետ: Բանը հասավ նրան, որ ամեն շաբաթ-կիրակի տղաներին բերում էին մեզ մոտ։ Հիմա նրանք 6 տարեկան են։ Նրանք անկառավարելի են, չեն ենթարկվում, չեն լսում, երբ նրանք մեր տանն են, մեր բնակարանը վերածվում է գժ անոցի։ Աղիկս նե ղանւմ է, երբ նրանց նկատողություն ենք անում: Մենք ուղղակի այլ ելք չունենք, քան պատ ժելը։ Երբ աղջիկս իմացավ այս մասին, կա տա ղեց։ Եվ նա մեզ կտրականապես ար գելեց դա անել։
Դե թող ինքն էլ պահի իր երեխաներին: Մենք արդեն հոգնել ենք: Իսկ վերջերս նրանց գնալուց հետո նկատեցի, որ դրամապանակիցս 2000 դրամ պակասում է: Էլ չեմ ուզում թոռներիս տեսնեմ, ուզում եմ հանգիստ ապրեմ:
