Երբ մարդս իմացավ հ ղի եմ, շատ ուրախացավ, լաց եղավ, գրկեց ինձ: -Դու իմ համար տղա կբերես: Մենք իրա համար սիրուն անուն կմտածենք, որ մեր տղեն, իրա անունից չամաչի: Երբ խոսք բացեցի աղջկա մասին, ասեց. — Բացառվում ա, աղջկա մասին խոսք չի կարա լինի: Ես էդքան լուրջ չվերաբերվեցի իրա ասածին: Բոլոր տղամարդիկ էլ սկզբում ըտենց են ասում: Հինգ ամսականում իմացանք, որ աղջիկ ա ծնվելու: Մարդս կտրուկ ոտքի կանգնեց ու դուրս եկավ կբինետից:
Ես շփոթված էի: -Ոչինչ, աղջկան կգրկի ու անմիջապես կմոռանա, որ տղա էր ուզում, — բժիշկը փորձեց ինձ հանգստացնել: Ես էլ էի էդպես կարծում: Դուրս եկա, մարդուս ոչ մի տեղ չգտա, գնացի տուն: Մուտքի մոտ տեսա իմ ճամպրուկը, իսկ ճամպրուկի վրա գրություն կա՝ «Աղջի՞կ ես բերելու, ինքդ էլ կպահես»։ Ես սկսեցի դռան զանգը տալ։ Չբացեց դուռը, այլ ներսից բղավեց, որ դուրս գամ։ Վերցրի ճամպրուկս ու գնացի մերոնց տուն:
Նույն գիշեր ես ծնեցի երկվորյակներ՝ տղա և աղջիկ։ Դուրս գրվելու օրը մարդս եկավ: Ես կարծեցի փոշմանելա: Ինձ չշնորհավորեց, այլ միայն ասաց. — Ես պատրաստ եմ քեզ հետ վերցնել, եթե դու թողնես աղջկան հի վան դանոցում։ Ես նրան ապտակեցի, ու հետ հրեցի, ասելով, որ ոչ մի դեպքում չեմ հրաժարվի իմ երեխուց: Ես ամուսնալու ծության հայց եմ ներկայացրել: Թող հիմա ամբողջ կյանքում զղջա, թույլ չեմ տալու որ տեսնի մեր տղային:
