Նորած ինները լա ց էին լինում, ճ չում, իսկ այս փոքրիկը հեկեկում էր՝ կարծես հասկանալով, որ ոչ մեկին նա պետք չէ: Ալիսան, հղ իացել էր, իր նախկին ընկերոջից։ Հղ իության մասին իմանալուց հետո ընկերը բա ժանվել էր նրանից, քանի որ հայրանալու ցանկություն չուներ։ Ալիսան որոշել էր պահել երեխային, ունենալ նրան, ապա նրան տանել մանկատուն։ Նա չէր ուզում պահել երեխային,
որ ոչ մի հիշողություն չունենար այդ տղայի մասին։ Ծն նդաբերությունից հետո, բու ժքույրը տեսնելով երեխայի լուսավորությունը, Ալիսանյին ասաց․ -Ճակատագիրը քեզ կպատժի: Կփո շմա նես, մի օր կփո շմա նես։ Ինչպե՞ս կարող ես հրաժարվել այդպիսի հրեշտակից: Դե, ծնն դա բերել ես առանց անձնագրում եղած ամուսնության կնիքի ։ Եւ ինչ? Թողնե՞լ երեխային:
Բժշ կի խոսքերը ազդեցին երեխային թողնելու ցանկություն ունեցող Ալիսայի վրա, նա որոշեց հոգ տանել ինքն իր երեխայի մասին և չթողնել բախտի քմահաճույքին։ Բու ժքույրն ասում է, որ 10-ից 3-ը հնարավորություն չունեն երեխաներ ունենալ և երազում են դրա մասին, իսկ Ալիսան ունի և չի ուզում խնամել նրան, քանի որ կնա կարծում է, որ երեխան հիշեցնում է նրա նախկին ընկերոջը։
