Ես առող ջական խնդիրներ ունեի և գիտեի, որ երեխաներ չեմ կարող ունենալ։ Գիտեմ, որ դա շատ ցա վալի է, դրա համար չէի կարողանում այդ մասին կնոջս հայտնեի, չգիտեի ինչպես կընդունի նա ադ փաստը։ Ամուսնությունից երկու ամիս անց, պարզվեց, որ կինս հղ ի է։ Ես գիտեի, որ այդ երեխան հաստատ ինձնից չի։ Ես որոշեցի լռել, ապա հետո վր եժ լուծել։ Ես տանել չէի կարողանում նրա հ ղի կարգավիճակը,
հասկանալով, որ այդեղ ուրախանալու ոչ մի պատճառ չունեմ։ Ես կնոջս անդադար աշխատացնում էի, չէի թողնում հանգստան և շատ վատ էի խոսում նրա հետ։ Մի օր մեջս կասկած մտավ, որ երեխան իրականում ինձնից է։ Ես գնացի հետ ազոտություն։ Եվ պարզվեց հրաշք է տեղի ունեցել։ Ես այլևս ոչ մի խնդիր չունեմ, իսկ կինս իրականում ինձնից է հ ղի։ Ես մեղ քի զգացում ունեի,
ուստի որոշեցի ներողություն խնդրել նրանից։ Ես գնացի ծաղկի խանութ։ Մի մեծ ծաղկեփունջ գնեցի, գնեցի կնոջս ամենասիրելի տորթը և գնացի մեղքերս քավելու։ Ասացի, որ ների ինձ ու պատմեցի իրողությունը։ Մենք գրկվեցինք ու ամեն ինչ հարթվեց, այդ օրվանից ես նրան թագուհու պես եմ վերաբերվում, որովհետև նա իր կր ծքի տակ կրում է իմ արքայազնին։
