Մեն ամուսնացանք համալսարանը ավարտելուց հետո: Ես դաս էի տալիս դպրոցում, իսկ կնիկս հաշվապահ էր աշխատում: Ամեն ինչ լավ էր ընթանում, բայց մի օր կնիկս որոշեց բացել սեփական բիզնեսը ու սկսեց շավ փող աշխատել: Իրա համար մեքենա առավ, սկսեց սեփական տուն կառուցել:
Ես չէի խանգարում, նրան, բայց զգում էի, որ արդեն ինձ հետ հաշվի չի նստում: Նա ժամանակ չուներ իմ հետ շփվելու համար, առավոտ շուտ գնում էր, իրիկունը ուշ գալիս էր: Մի օր էլ աղջիկս ցույց տվեց իրա նոր հեռախոսը, կինս էր նվիրել:
Ես կնգաս հարցրի, թե ինչի իմ հետ չի խորհրդակցել: Ասեց. -Ի՞նչ ունեմ քեզ հետ խորհրդակցելու: Ես եմ աշխատում, ես էլ ինչ ոոնց ուզում եմ ըտենց էլ ծախսում եմ: Հաջորդ օրը վեշերս հավաքեցի ու գնացի ծնողներիս մոտ ու ամուսնալու ծության հայց ներկայացրի։ Հիմա հանդիպում եմ մի համեստ գրադարանավարուհու հետ: Կինս մի քանի անգամ զանգեց ու խնդրեց, որ ներեմ իրեն, ասեց, որ հասկացել է իր սխ ալը, բայց ես նրան չներեցի:
