Մի քանի տարի առաջ կեսրարիս գործերը շատ լավ էր, դաչա առավ, մեր համար երեք սենյականոց առավ, իրանց համար երկուսենյականոց առավ, մարդուս մեքենա նվիրեց: Տալս էդ ժամանակ 6-րդ դասարանում էր սովորում: Կեսրարս նպատակ ուներ մի հատ տուն էլ աղջկկա համար առներ:
Բայց գործերը վատացան, ու չկարողացավ: Դաժե էնքան վատ էր որ որոշեցին իրանց տունը վարձով տան, գնան դաչայում ապրեն: Բայց տալս չի համաձայնվում, չի ուզում քաղաքից գյուղ գնա: Պահանջում ա, որ իրա համար տուն առնեն: Կեսրարս բացատրում ա, որ փող չունի, բայց աղիկը լսել անգամ չի ուզում:
Կեսրարս մարդուս կանչեց գյուղ ու ասեց, որ քրոջ համար տուն առնի: Ասել էր, որ ժամանակին մեր համար ամեն ինչ արել են, հիմա մարս պիտի հիփոթեքքով տուն վերցնի քրոջ համար: Ու կարևորն էնա, որ իմ անունով պիտի վերցնի: Ես ասեցի, որ համաձայն չեմ: Մեր երեխեն 5 տարեկան ա ու մենք պարտավոր ենք մտածել մեր երեխու մասին:
