Հայերը վաղնջական ժամանակներից հայտնի են եղել մայրերի, կանանց հանդեպ իրենց զարմանալի պաշտամունքով և երեխաների հանդեպ մեծագույն հոգատարությամբ:
Նման անձնազոհության զարմանալի օրինակներից է հայուհի Լարիսա Հովսեփյանի պատմությունը, ով միայնակ մեծացրել է տարբեր ազգերի երեք տասնյակ որդեգրված երեխաների։ Նրանց ազգային պատկանելության կամ մաշկի գույնի միջև բացարձակապես ոչ մի տարբերություն չկա:
Այն դեռ սկսվել է մոտ կես դար առաջ հայոց փառավոր հինավուրց Երևանում։ Տեղի բնակչուհի Լարիսա Հովսեփյանը չի կարողացել սեփական երեխաներ ունենալ: Բայց նա հասկանում էր, որ շատ է ուզում զգալ մայրության բերկրանքը, երեխաներ մեծացնել։ Նույնիսկ եթե ոչ իրենը:
Ամուսնու կյանքից հանկարծակի հեռանալուց հետո Լարիսան երդվել է, որ այլևս երբեք չի ամուսնանա։ Բայց նա երեխա կորդեգրի ու ինքը կմեծացնի։
Ամեն ինչ սկսվեց Կոլյայից
Բայց ո՞ւր էր մեր միայնակ Լարիսան որդեգրած երեխային տանելու։ Ի վերջո, Հայաստանում որդեգրված երեխաներ չկան. նույնիսկ առանց մայրիկի և հայրիկի խնամքի մնացածները, անպայման կգտնեն ինչ-որ հարազատներ, որոնք նրան կտանեն իր մոտ։
Ուստի ընկերների խորհրդով Լարիսան մեկնել է Լիտվայի մանկատուն։ Եվ ահա նա որդեգրել է ռուս տղայի՝ Կոլյա Մուխինին, ով ստացել է հայկական Աիրո անունը և որդեգրած մոր ազգանունը՝ Հովսեփյան։ Այսպիսով, Լարիսա Հովսեփյանը 41 տարեկանում առաջին անգամ մայր է դարձել…
Այնուամենայնիվ, այն ժամանակ Լարիսան իր աչքերով տեսավ, թե քանի երեխա է մանկատներում ամբողջ ԽՍՀՄ-ում: Որքան դժվար է նրանց համար այնտեղ ապրելը։
Ես որոշեցի օգնել մյուս երեխաներին ընտանիք գտնել:
Արդյունքում Լարիսան իր տանը, որը զբաղեցնում էր Երևանի Սուրբ Զորավոր եկեղեցու մոտ գտնվող ինը հարկանի շենքի առաջին հարկը, տարբեր ժամանակներում՝ 1970-ականներից մինչև 2000-ականները, մեծացրել է 15 տարբեր ազգության 33 երեխա։ ռուսներ, ուկրաինացիներ, բելառուսներ, նույնիսկ աֆրիկացիներ և ադրբեջանցիներ:
Այո, Լարիսայի ընտանիքում երկու երեխա սևամորթ էին: Մեր օրերում Հրանտը և Գայանեն հաջողակ հայ երգիչներ և երաժիշտներ են, որոնք հանդես են գալիս դուետով։
Լարիսան ասում է՝
Այս աշխարհում յուրաքանչյուր երեխա պետք է ունենա ընտանիք, պետք է լինի մայր: Իսկ ես ամեն ինչ անում եմ, որ գոնե մի քանի լքված երեխա ընտանիք տամ։ Երեխաները շատ խելացի են, նրանք ինձ շատ են տալիս կյանքի իմաստը…
Լարիսա Հովսեփյանի բոլոր զավակները մեծացել են հավասարության, խաղաղության և ներդաշնակության մեջ։ Իսկ անհավատալի հայ մոր մասին ողջ ԽՍՀՄ-ն իմացավ արդեն 1980-ականներին։ Ռեժիսոր Ալիկ Հաջվորյանը նույնիսկ իր մասին անհավանական հուզիչ ֆիլմ է նկարահանել՝ պարզապես «Մայրիկ» վերնագրով։
Բանը հասավ նրան, որ մյուս ծնողներն իրենք են մեր հերոսուհուն նվիրել իրենց «ավելորդ» երեխաներին։
Մի անգամ ինչ-որ մայր իր երեխային «հանձնեց» Լարիսային։ Բայց հետո նա վերադարձավ արցունքներով։ Եվ նա խնդրեց տղային տալ իրեն։ Լարիսան երեխային վերադարձրեց զղջացող կնոջը…
Լարիսա Հովսեփյանը 2012 թվականին լքեց այս մեղավոր աշխարհը՝ շրջապատված իր մեծ որդեգրված զավակներով։
-Ես միշտ մտածում էի, որ կյանքս մենակ եմ ապրելու, բայց ինչ զարմանալի ստացվեց,- հարցազրույցներից մեկում կիսվել է մայրիկ Լարիսան։ — Իրոք, մարդն առաջարկում է, իսկ Աստված՝ տնօրինում։
Այսօր նրա բոլոր նախկին երեխաներն ապրում են Հայաստանում, խոսում են հայերեն, հպարտությամբ իրենց իսկական հայ են համարում։ Նրանք կրում են հայկական մեծանուն Հովսեփյան ազգանունը։ Շատերն արդեն սեփական սերունդ են ձեռք բերել։ Եվ բոլորը անչափ շնորհակալ են Լարիսա մայրիկին իրենց իսկական հայկական ոգով դաստիարակելու համար։
« Մայրիկը ոչ թե ծնեց, այլ մեծացրեց»,- ասում են Լարիսայի երեխաները։
