Բոլորս էլ հիշում ենք, թե ինչպես երկու տարի առաջ Վաչե Ամարյանը շռնդալից կերպով մուտք գործեց հայկական երաժշտական շուկա։ Ինչ խոսք, նրա մուտքը միանշանակ չընկալվեց հայաստանյան լսարանի կողմից ու, եթե անկեղծ լինենք, ապա հնչած գնահատականների գերակշիռ մասը ծաղրական էին, կամ էլ քննադատական։ Այդուհանդերձ, պետք չէ մոռանալ, որ, ի հեճուկս բոլոր քննադատությունների, Վաչե Ամարյանի երգերը կարելի էր լսել «պերեխոդներում», լուսաֆորների տակ ու բջջայիններում, ինչը վկայում է, որ երաժշտական տվյալ ոճը, այնուամենայնիվ, պահանջարկ է վայելում և ունի իր լսարանը, որը բնավ փոքր չէ։
Եվ ահա, երբ արդեն թվում էր, թե Վաչեն իր անսասան տեղն է գտել շոուբիզնեսյան շուկայի այս սեգմենտում, անսպասելիորեն ասպարեզ է դուրս եկել ռուսաստանցի մի նոր արտիստ՝ Ֆարիզ Ֆորտունան, ում տեսահոլովակի պրեմիերան կարելի է որպես լուրջ մարտահրավեր ընկալել Վաչե Ամարյանին։ Ընդ որում՝ ոչ միայն հայաստանյան շուկայում, այլև ռուսաստանյան շուկայում, ու սա ես համարում եմ միանգամայն իրատեսական գնահատական, քանի որ Ֆարիզ Ֆորտունայի հոլովակում առկա են բոլոր այն ուժեղ կողմերը, որոնք հաջողություն բերեցին Վաչեին և, միևնույն ժամանակ, թե՛ հոլովակում, թե՛ փիառ արշավում բացակայում են այն նյարդայնացնող տարրերը, որոնք առկա էին Ամարյանի պարագայում։ Քննարկենք առավելություններն ու թերությունները։
Երաժշտության և արտիստի ոճը,աշխարհագրությունը
Վաչե Ամարյանը հայտնի դարձավ սկզբում Միջին Ասիայում (մեծացել էր ու կայացել), այնուհետև տեղափոխվեց Ռուսաստան, իսկ հետո իր գործունեության աշխարհագրությունը տարածեց նաև դեպի Հայաստան։ Երաժշտական ոճը կարելի է որակել որպես ռուսական ժամանցային փոփ՝ արևելյան էլեմենտներով։ Այսպիսի երաժշտություն լսում են Ռուսաստանի կովկասյան ու միջինասիական ռեստորաններում ու համանման ժամանցային վայրերում, ինչպես նաև՝ մեքենաներում։ Ոմանք սա շատ ծանր են տանում, բայց հանուն արդարության պետք է նշել, որ օրինակ Pool Party-ի ժամանակ դժվար է պատկերացնել Մոնսերատ Կաբալյե ու Լարա Ֆաբիան լսող մարդկանց։ Բացի դրանից՝ որքան էլ դա ոչ ներդաշնակ էր երևում Վաչեի կերպարի պարագայում, բայց ակնհայտ էր, որ նրա հագուկապի և աքսեսուարների վրա գումար չէր խնայվում։
Ֆարիզ Ֆորտունան ևս նույն ոճի մեջ է ու ևս Միջին Ասիայից է՝ Ղազախստանից (ի դեպ, նրա հայրը 37 տարի ապրել է Հայաստանում, իսկ եղբայրը ծնվել է այստեղ), այնպես որ հայ չլինելը այս պարագայում ոչ միայն չի խանգարում, այլև ավելի հարմոնիկ է դարձնում երաժշտության մեջ արևելյան տարրերը։ Բացի դրանից՝ Ֆարիզի հետ աշխատող թիմը հիմնականում հայերից է բաղկացած և ակնկալվում է, որ նրա երգացանկում կլինեն նաև հայերեն կատարումներ։ Դե հագուկապն էլ, մեղմ ասած, չի զիջում Վաչեին ու, ի տարբերություն Ամարյանի՝ Ֆարիզի ոճական կերպարի հետ դիսսոնանս չի առաջացնում։
«Հարուստ» տեսահոլովակներ ու «թանկ» երգեր
Վաչե Ամարյանի հոլովակները միավորում էր մեկ ընդհանուր գիծ․ ակնհայտ էր, որ գումար չէր խնայվում ու, արդյունքում, հոլովակները, ռեժիսորական ու օպերատորական աշխատանքը, քասթինգը, երգի ու երաժշտության ընտրությունը իրենց որակով առանձնանում էին ընդհանուր մասսայից ոչ միայն հայկական շուկայում, այլև Ռուսաստանյան շուկայում։ Վաչեն Հայաստանում աշխատում էր «ամենաթանկը» համարվող ռեժիսորների, օպերատորների ու երգահանների հետ։
Ֆարիզ Ֆորտունան իր՝ «Этим летом» երգով հետևում է թողել Վաչեին։ Հոլովակը նկարահանվել է Անտոն Տրուշնիկովի կողմից, ով Black Star բրենդի առաջատար օպերատորն ու ռեժիսորն է և հայտնի է մեզ մեր հայրենակից Kristina Si-ի «Ну ну да» հոլովակով։ Երաժշտության ընտրության հարցում էլ ակնհայտորեն չեն տնտեսել, ու դրա հեղինակը դարձել է Արման Անտոնյանը, ով մեր էստրադայում վերջին ամիսների հիմնական հիթեր հանդիսացող այնպիսի գործերի հեղինակն է, ինչպիսիք են Միհրան Ծառուկյանի և Արփի Գաբրիելյանի «Անհնար է» դուետը, Արաբո Իսպիրյանի «Աննման» և Միհրան Ծառուկյանի «Սիրտ ունեմ» երգերը։
Հոլովակների քասթինգ և նկարահանման վայրեր
Շարունակելով նախորդ երկու կետերի համեմատությունների տրամաբանությունը՝ կցանկանայի հատուկ կետով համեմատական վերլուծություն կատարել հոլովակներում ներգրավված կերպարների, նկարահանման վայրերի ու, իհարկե, տեխնիկական հագեցվածության մասով։ Այս առումով, անխոս, առաջատար է Ֆարիզը, ում վերջին հոլովակը, օրինակ, նկարահանվել է Ղրիմում։ Դրանում տեսնում ենք, որ ներգրավել են թանկարժեք զբոսանավ, մեքենա, նկարահանումների մի մասը թանկարժեք ակումբում է, իսկ հոլովակում երևացող աղջիկները առաջնակարգ արտաքնային տվյալներով ռուս մոդելներ են (Վրաստանից մոդել բերելն ավելի էժան է, բայց ոչ այդքան տպավորիչ, չէ՞, Վաչե՛ )։ Բացի դրանից՝ աչք է ծակում օպերատորական աշխատանքի վարպետությունն ու որակը՝ սկսած բարձր որակի կադրերից, վերջացրած ներգարված կվադրակոպտերով։
Ամփոփելով՝ կարող եմ ասել, որ կասկած չունեմ, որ Ֆարիզին ևս սպասվում է քննադատությունների տարափ նույն այն մասսայից, ով քլունգն առել էր ձեռքը ու վայր չէր դնում Վաչեի պարագայում, բայց, միևնույն է, շուտով լուսաֆորների տակ, «պերեխոդներում» ու ռեստրոաններում լսելու ենք «Этим летом»-ի մեղեդիները, իսկ Վաչե Ամարյանը մղվելու է երկրորդ պլան, որովհետև նախ՝ ակտուալ չէ և, որ պակաս կարևոր չէ, իր սեգմենտում մրցակից ունի, ումից դեռ չեն հասցրել հոգնել։
